Przynależność i historia rasy

Duży Szwajcarski Pies Pasterski należy do II grupy FCI (ras molosowatych), 3 sekcji - szwajcarskich psów pasterskich. Rasa ta jest bardzo stara i wywodzi się od wielkich mastifów pozostałych po rzymskiej armii na podbitych przez nią terenach. Jest jednak mało znaną na świecie rasą, a do lat 40-tych wręcz nie występowała poza Szwajcarią. Dawniej były to psy wielce cenione przez farmerów jako niezawodne w stróżowaniu, pasieniu bydła, a także jako psy pociągowe. Duże szwajcary uznane niegdyś za szkodliwe zostały prawie doszczętnie wytrzebione. W 1489 roku doprowadziło to prawie do całkowitej zagłady rasy, która została odtworzona przez miłośników zaledwie z 8 zwierząt odnalezionych na farmach. Rasa została oficjalnie uznana w 1908 roku.

   Osobowość i charakter dużego szwajcara

• Jest typowym gospodarzem: pracowity, uważny, czujny, nastawiony na obserwacje otoczenia, a zarazem szybki i ruchliwy mimo dużej masy ciała.

• Nie potrzebuje ogrodzeń, by dokładnie znać granice posesji swego pana.

• Rasa typowo użytkowa: świetny stróż, obrońca, pies ratowniczy, lawinowy, pociągowy.

• Inteligentny i łatwo uczący się, choć trochę uparty; komunikatywny, z inicjatywą, potrafi przywołać właściciela, gdy dzieje się coś podejrzanego lub nietypowego, choćby gdy kipi mleko, czy dzwoni nieodbierany długo telefon.

• Wierny i czuły dla rodziny, nieufny i podejrzliwy w stosunku do obcych.

• Rodzinny, towarzyski, wykazujący dużą cierpliwość i opiekuńczość w stosunku do dzieci. Jest dobrą niańką.

• Odważny, zrównoważony, nieagresywny, o umiarkowanym temperamencie.

• Odporny na warunki atmosferyczne, o dobrym zdrowiu, nie jest to jednak rasa wyjątkowo długowieczna.

• Nie posiada instynktu łowieckiego ani tendencji do włóczęgostwa.

          Wszystkich zainteresowanych tą wspaniałą, aczkolwiek rzadko spotykaną w kraju i na świecie
          rasą, proszę o kontakt.